کلید کامپکت غیرقابل تنظیم 3 پل 250 آمپر 35 کیلوآمپر HDM3250S25033XX کلید اتوماتیک کمپکت با نام اختصاری MCCB برگرفته از عبارت Molded Case Circuit Breaker، که یک نوع بریکر قابل قطع زیر بار است و جهت حفاظت اتصال کوتاه و اضافه بار در موتورها و سیستم روشنایی، صنعتی و مصرف کننده های دیگر استفاده می شوند، به عبارت دیگر این کلیدها به منظور حفاظت و قطع کردن مدار در برابر برگشت جریان و یا افت ولتاژ بیش از حد مجاز و کشیده شدن جریان اضافه توسط مصرف کننده (اضافه بار) و اتصال کوتاه مدار به کار می روند. کلیدهای اولیه ابعاد و اندازه بزرگتری داشتند و به دلیل فشرده شدن و کوچک شدن به این بریکرها کلید اتوماتیک کمپکت گفته می شود. چون کلید اتوماتیک کمپکت قابل قطع زیر بار است، پس می تواند مدار را در حالتی که برق شبکه وصل است، قطع کند. این خاصیت در مدارات فشار متوسط و قوی به عنوان یک مزیت به شمار می رود. چون بسیاری از کلیدها جداساز هستند و نمی توانند مدار را تحت بار قطع کنند. تفاوت بین کلیدهای اتوماتیک و غیر اتوماتیک در این است که در کلیدهای اتوماتیک رله های الکترونیکی مختلف جهت تشخیص جریان اضافه بار و اتصال کوتاه و سایر پارامترها وجود دارد، مانند کلید اتوماتیک هوایی، اما کلیدهای غیر اتوماتیک صرفا جهت قطع و وصل مدار است و فاقد رله الکترونیک می باشد. کلیدهای اتوماتیک کمپکت که به آن کلید اتوماتیک می گویند، به دو دسته کلید اتوماتیک کمپکت غیر قابل تنظیم (فیکس یا Fix) که از لحاظ رنج جریان قابل حفاظت غیر قابل تنظیم هستند و کلید اتوماتیک کمپکت قابل تنظیم (Adjustable) که خود این نوع کلید نیز به دو دسته کلید اتوماتیک کمپکت قابل تنظیم حرارتی - مغناطیسی و کلید اتوماتیک کمپکت قابل تنظیم الکترونیکی تقسیم می شود و در نوع کلیدهای اتوماتیک قابل تنظیم، امکان تنظیم جریان از 0.6 یا 0.8 تا 1 برابر جریان بار کامل وجود دارد تقسیم می شوند ساختمان داخل کلیدهای اتوماتیک کمپکت بدنه یا قاب کلید: بدنه یک کلید از محفظه عایقی تشکیل شده است که اجزای مختلف کلید را در بر می گیرد. معمولا پلاک اطلاعات(Name Plate) و سایر مشخصات کلید روی آن قرار داده شده است. کنتاکت های کلید: اجزا و قطعاتی از کلید هستند که با باز و بسته شدن خود، عمل قطع و وصل جریان در مدار را انجام می دهند. جرقه گیر: به محض جدا شدن کنتاکت ها از هم، اختلاف پتانسیل بین کنتاکت ها، باعث یونیزه شدن هوای اطراف کنتاکت ها می شود. این هوای یونیزه شده، مسیر جهت دار مناسبی را برای عبور جریان برای یک بازه زمانی فراهم می کند؛ که این جریان ایجاد شده باعث تولید و ایجاد جرقه بین کنتاکت ها می شود. این شرایط تا دور شدن و ایجاد فاصله کافی بین کنتاکت ها ادامه یافته؛ تا حدی که فاصله بین آنها آنقدر زیاد شود تا از فضای ایجاد شده جرقه بزرگتر شود و به این صورت جرقه خاموش شود. اگر به هر دلیلی، جرقه برای مدت زیادی خاموش نشده و باقی بماند، باعث تولید حرارت زیادی می شود که می تواند موجب سوختن و آسیب به کنتاکت ها شود. هم چنین این حرارت شدید، فشار گاز زیادی ایجاد می کند که گاهی ممکن است باعث انفجار کلید شود. بنابراین جرقه باید در کوتاه ترین زمان ممکن خاموش شود. برای این کار از واحدی به نام جرقه گیر استفاده می شود. جرقه گیر از چند صفحه U شکل تشکیل شده است که اطراف کنتاکت قرار می گیرند. زمانی که کنتاکت ها از هم جدا می شوند، جرقه به دلیل انتخاب کوتاه ترین مسیر در هوا، از بین صفحات جرقه گیر عبور می کند، چون می دانیم جریان (جرقه) کم مقاومت ترین مسیر برای عبور را انتخاب می کند. این شرایط باعث تقسیم جرقه به جرقه های کوچکتر در بین صفحات شده و سرعت خاموش شدن جرقه را افزایش می دهد. مکانیزم قطع و وصل کننده کلید: این مکانیزم وظیفه قطع و وصل کلید را بر عهده دارد. زمانی که کلید را از وضعیت قطع (OFF) به وضعیت وصل (ON) می بریم، فنر با اعمال نیرو به اهرم های مکانیزم باعث بسته شدن کنتاکت ها می شود. در موقع قطع کلید، این نیروی ذخیره شده برای اعمال فشار بر روی بازوی عمل کننده مورد استفاده قرار می گیرد و باعث باز شدن کنتاکت ها می شود. واحد تریپ: این قسمت از کلید در حقیقت بخش هوشمند کلید را تشکیل می دهد؛ که به شکل دستی و یا اتوماتیک دستور تریپ یا قطع کلید را صادر می کند. این قسمت از کلید از رله های مختلفی مانند رله های حرارتی یا الکترومغناطیسی برای تشخیص خطا استفاده می کند. این واحد به واحد قطع و وصل مرتبط است.